La dimenjada passada, soi dintrada a la ciutat universitaria e A ! Malur ! (òc èra un maluras) i avia pas pus internet ! Cadas detz minutas, i aviá un de mos vesins que veniá me veire « As internet tu ? ». Es dins los moments de crisi coma aqueles que rescontrèm nostres vesins. I aviá tot lo monde en defòra de las cambras, dins lo corredor a discutir sul bíais de resolver lo problema. AAaAa, mon cervèl s’es mes en marcha (la dimenjada fonciona en mòde economic) e ai appela lo monde que demora a la citutat per lo dire la marrida novela… Lo problema èra una copadura d’electricatat lo dissabte, qu’a tot fa petar. Mas amigas m’an dich : « Euh, Lisa te trufas de nos ? Avèm internet ! »
Es en aquel moment que me soi dicha : « Ara, i a
un vertadièr problema ».
Lo lendeman de matin,
ai pres mon coratge a doas mans (la dòna de l’accuelh es aimable coma los
cagadors) e ai demanda lo perqué del cossí. Dòna Cagadors (anèm la sonna coma
aquò) m’a dich « Sabètz pas legir ? Divendres i aura internet ! ».
Aviá rason, la michanta, sus un pichòt panèu de la talha d’una fuelha A4,
amagat tot en naut (benlèu es per aquò que podiái pas lo veire) i aviá escrit
aquò^^.
Brèu, internet es tornat dissabte. Ma bòstia mail èra
clafida. M’agrada encara mens la dòna de l’accuelh. Lo temps de Cromanhon èra
pas tan marrit qu’aquò.
Coma un malur arriba pas jamai sol, la dimenjada passada èra
39-45 dins la ciutat. I aviá d’òbras, amb de trauc de partot, de tèrra e donc
de fanga. De fanga defòra mas tanben al dintra dels bastiments (parlèm pas mai
de las cambras). Lo matin èra lo concèrt dels martèls-picaires (« marteaux
piqueur » es pas dins lo Laux ai inventat) e lo ser èra la piscina de
fanga.
En mai d’aquò, aquela dimanjada, mos vesins se son
transformats (o soi segura) en pòrcasses. Las cosinas èran de camps de batalhas
amb d’òli, d’aiga e de pasta de partot (los tres ingredients principals per
cosinar per un estudiant). Los cagadors èra clafits de papièr blanc (papièr
dels cagadors). Mas pas clafits sonque sul sòl, n’aviá de pertot suls murs, sul
los cagadors (e dedins ço que fasiá un tap). E los corredors testimonián
de la longa dimenjada de fèsta qu’aviá degut aver.
Brèu, demori dins de trencadas. Soi a torna far lo recapte per lo tresen cop. Vau
me transformar en tuaire de vesin.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire