Mon nòu ostal, l’Arena

Es francament estranh, me sentiguèri persecuta aquesta dimenjada. Anèri al Campionat de França de Judo, a l’Arena (benlèu vau i plantar mon tibanèl, coma i soi cada dimenjada). D’un còp, vegèri sul tablèu qu’anonça los combattans « J.Boudou ». A ! Pas possible ! Quora acabi de lo legir, aquel pichòt afirolat me seguís ! D’accòrdi, es pas lo meteis tipe, de tot biais lo que soi a legir es mòrt donc es pas brica possible que me seguís…Quora lo legissi pas, Bodon ven a ieu .

     Per informacion si avètz vist de Judoca sonqu’a la televison, vos arresti sul pic : totes son pas pichòts. N’i que fan vertadièrament paur, subre tot dins la categoria del mai de 100kg pels òmes! Semblan a de sumo, mas son en quimonò (Laux aima pas los sumos perquè ne fa pas la traduccion). Quora se metan a bolegar, me fan passar a un film al ralentit ! Mas lo pièger del pièger son las femnas, categoria mai de 80kg. Alara aquí son tan grandas que sembla pas naturala, e  fan de combats fòrça impressionan. M’agradariái pas una segonda d’èsser a lor plaça, perqué se giblan de totes los costats ! Aquò bolega !
     Coma i anèri amb d’amics esportius (son en especialisacion Judo) an testats sus ieu, lo ser, una molonada de presas de Judo ! Vos conti pas la seguida perqué ai apres mai d’un biais de m’esclafa per terra (n’ai de blavairòls). Coma sèm esportius (ieu benlèu mens qu’eles) faguèrem una correguda dins los escalièrs, e lo lendeman, Dimenge, quora nos sèm retrovats davant l’Arena, aguèrem totes un mau de cambas afrós ! Èra sonque detz oras, es a dire la debuta de nòstra jornada !

     Vau pas vos mentir, vau pas me tornar metre a Judo. Mas vertadièrament, d’agachar d’espòrt me dona enveja, de mai en mai, d’en far ! Coma soi motivada, anèri fa doas setmanas a la piscina, dijòus aprèp lo cors de Melania. I anèri amb mon amiga Nadou que fa de natacion dempuèi qu’es pichòta. Èra francament risolièr ! Ieu quora nadi, sembla a pas res ! Alara Nadou me faguèt un programa especial per ieu : 25 longors del bassin de 25m. Ne faguèri en braça, d’autre en crawl e aussiguèri Nadou s’espetar de rire perquè ma nada semba a res ! Alara, me donèt de conselhs per nadar coma los vertadièrs nadaires (los que fan paur als J-O  perqué sembla qu’alenan jamai). Bon espas encara aquò mas benlèu un jorn arribariái a nadar d’un biais mai espòrtiu o mai academic !

Lecturas

     Sabi pas se vos rappelatz de mon primièr article, èra sus un libre de Michaël Connely que se sonnava « Les égouts de Los Angeles ». Ara, coma lo libre m’aviá passionat, n’ai legit d’autre, e soi pas brica decebuda ! Es totjorn tan plan, i a de suspens e d’enquista estranha (tot ço que m’agrada !). Lo problema, es qu’ai pas legit los libres dins l’ordre de parucion (pas cap de commentaires se vos plai). Donc ai mai d'un problèma de còps per comprendre plan tot çò que se passa. Coma soi una gentila filha (subretot vòli pas que tot lo monde faguèsse la meteissa errora que ieu) anèri cercar la lista dins l'odre dels libres (son los romans ont Harry Bosch es l’eroï):

-Les égouts de Los Angeles

-La glace noire

-La blonde en béton

-Le dernier coyote

-Le cadavre dans la Rolls

-L'envol des anges

-L'Oiseau des ténèbres

-Wonderland avenue

-Lumière morte

-Los Angeles River

-Deuil interdit

-Echo Park

-A genoux

-Le verdict du plomb

-Les neuf dragons

Ara, n'ai legit tres, e soi a legir lo quatren (torna commençar pels primièrs) qu'es "La glace noire". De còps es dificil perqué sabi ja de causas que lo personnatge sap pas encara,mas es tan agradiu que los autres !Me sembla que l’escritura a cambiat dempuèi los primièrs, preferi l’estil dels darrièrs perqué es mai subtil e fin.

Lo BOTY

     Ièr de ser èra lo BOTY! Se avetz mancat aquò sera pas l’an que ven que podretz vos recobrar perqué èra lo darrièr còp en França ! Bon, se setz encara motivats, podretz totjorn anar en Alemanha. Sabi pas encara dins quina vila será, mas es l’escasença de far un viatge !

     Coma èra lo BOTY dissabte, aquesta setmana i aviá tot plen d’eveniments en ligam amb aquel. Ja per los dançaires amators i aviá un estagi tota la setmana (per las femnas e los òmes) de dança amb de professionals de Hip-Hop e Breakdance. Lo dijòus i aviá una conferència-debat l’aprèp miègjorn e lo ser un espectacle. Aque,l sèm anat lo veire amb una amiga, i aviá tan de monde qu’erèm pas seguras de poder lo veire ! Se composava en tres partidas, cadunas èran una creacion facha per una còla de dançaires. Las tres còlas èran Wanted Posse (an ganhat lo BOTY en 2001), Pockemon Crew (an ganhat en 2003) e Vagabond Crew (an ganhat en 2006 e 2011). Los tres creacion èran plan e entrainantas, avèm agudas una preferència per la de Pockemon. Vos daissi agachar un bocin de las tres…

Silence, on tourne de Pockemon Crew

Alien de Vagabond Crew

Revolution de Wanted Posse

      Dissabte de ser èra la granda finala per designar la melhora còla del monde ! Erèm quatorze millas dins l’Arena ! E francament i aviá una ambiança de folia, mai qu’un rescontre de fòtbol! Avèm fach tot plen de « Hola » (soi pas segura de l’escritura de « Hola »), e de dança ! E mai d’aquò los dos presentators m’an fach plan rire, perqué son francès, e l’un parla en francès e l’autre en inglès. Mas alara, cal l’ausir per lo creire, parla l’inglès coma una vaca espanhòla ! Francament soi pas un lum en inglès, mas èra força risolièr d’ausir de frasas que volon res dire(subretot que la serada èra retransmesa sus canal street).

     

     Dins la serada, i aviá un concert de « Beat Box », sabi pas se avetz ja ausit aquò, ieu m’estona qu’un sòl òme poguèsse far tan de bruchs differents dins lo meteis temps ! Aquel òme (se sonna Eklips) a capita de far tota plen de musicas connagudas, solament amb sa boca !

I a pas encara las videos sus youtube donc las espèri.

     Exitís d’autres competicions de Break Dance dins lo monde coma l’IBE o lo RED BULL BC ONE. M’agradariái d’i anar, mas bon es lonh (America o País-bas) e me cal pagar lo bilhete qu’a pas lo meteis pres que lo del BOTY. Benlèu l’an que ven farái un viatge en Alemanha, per veire encara lo BOTY !

Vos disi pas quina còla a ganhat, mas es lo primièr còp que se passa aquò ! Es una còla qu’a ja ganha, donc vos daissa devinar ….

Ai la mala astrada de demorar a la ciutat universitària...

    La dimenjada passada, soi dintrada a la ciutat universitaria e A ! Malur ! (òc èra un maluras) i avia pas pus internet ! Cadas detz minutas, i aviá un de mos vesins que veniá me veire « As internet tu ? ». Es dins los moments de crisi coma aqueles que rescontrèm nostres vesins. I aviá tot lo monde en defòra de las cambras, dins lo corredor a discutir sul bíais de resolver lo problema. AAaAa, mon cervèl s’es mes en marcha (la dimenjada fonciona en mòde economic) e ai appela lo monde que demora a la citutat per lo dire la marrida novela… Lo problema èra una copadura d’electricatat lo dissabte, qu’a tot fa petar. Mas amigas m’an dich : « Euh, Lisa te trufas de nos ? Avèm internet ! »

Es en aquel moment que me soi dicha : « Ara, i a un vertadièr problema ».

      Lo lendeman de matin, ai pres mon coratge a doas mans (la dòna de l’accuelh es aimable coma los cagadors) e ai demanda lo perqué del cossí. Dòna Cagadors (anèm la sonna coma aquò) m’a dich « Sabètz pas legir ? Divendres i aura internet ! ». Aviá rason, la michanta, sus un pichòt panèu de la talha d’una fuelha A4, amagat tot en naut (benlèu es per aquò que podiái pas lo veire) i aviá escrit aquò^^.

Brèu, internet es tornat dissabte. Ma bòstia mail èra clafida. M’agrada encara mens la dòna de l’accuelh. Lo temps de Cromanhon èra pas tan marrit qu’aquò.

    Coma un malur arriba pas jamai sol, la dimenjada passada èra 39-45 dins la ciutat. I aviá d’òbras, amb de trauc de partot, de tèrra e donc de fanga. De fanga defòra mas tanben al dintra dels bastiments (parlèm pas mai de las cambras). Lo matin èra lo concèrt dels martèls-picaires (« marteaux piqueur » es pas dins lo Laux ai inventat) e lo ser èra la piscina de fanga.

    En mai d’aquò, aquela dimanjada, mos vesins se son transformats (o soi segura) en pòrcasses. Las cosinas èran de camps de batalhas amb d’òli, d’aiga e de pasta de partot (los tres ingredients principals per cosinar per un estudiant). Los cagadors èra clafits de papièr blanc (papièr dels cagadors). Mas pas clafits sonque sul sòl, n’aviá de pertot suls murs, sul los cagadors (e dedins ço que fasiá un tap). E los corredors testimonián de la longa dimenjada de fèsta qu’aviá degut aver.

Brèu, demori dins de trencadas. Soi a torna far lo recapte per lo tresen cop. Vau me transformar en tuaire de vesin.

Halloween

     Bon, la tòca de las vacanças de Totsants per los mainatges es «Halloween » ! Donc, coma trabalhavi al centre de léser lo tèma èra aquel . Urosament per vosautres, m’avètz pas vista desguisada en mascla, o en gripet (remarcatz ai ja la talha d’un gripet) ! Èra una setmana agradiva coma èri amb los mai pichòts, avèm jogarem amb una dramaturgia/ una teatralitat, faguèrem un molon de jòc amb de desguisament, de coja  e los enfants èran força contents e meravilhats !

    Tot aquò per vos dire qu’aviam previst un grand jòc dinc lo vilatge per lo ser d’Halloween. Se sonava «  La sopa a la masca » e avèm cadun un ròtle per animar la serada (ieu deviái far paur al monde e tanben lor donar de bonbons se trobavan las enigmas que lor disián). Èra un grand jòc ont lo monde se copava en tres còlas per tornar trobar los ingredients de la sopa que venián d’èsser raubats (son los marrits animators qu’an desrobat los ingredients davant las gents !! Ahaha !). Se vos sovenetz plan (e se avetz lo meteis Mr Meteo poirrit) fasiá marrit temps de long, donc lo jòc del ser seriá (de nòstre vejaire) pas plan. E NON ! I aviá tant de monde que la plaça èra clafida de gens ! Podián pas mai circular dins las cadièras del centre del vilatge ! Francament, quand lo jòc foguèt finit, èrem espantat de veire aquela fola ! Coma foguèt un succès, l’anam tornar far l’annada que ven !

Se volètz veire lo subrebèl « Flash Mob » que faguèrem amb los enfants, los parents e lo public, vaquí  la video!

               Anatz èsser suspreses, mas es lo primièr còp de ma vida que festegi Halloween.  Jamai ai pas agut enveja e jamai l’ai festegit amb ma familha o mos amics. Per ieu las vacanças de Totsants (me fa rire lo mot Totsants en occitan e sabi pas perqué) èra l’escasença de cosinar en familha. Coma sèm de plan bon manjaires (de bons manjaires de bonas causas), Totsants èra lo moment de cosinar de cucurbitacèas, de far de sopas, de crèma de castanhas e de començar a far las conservas. E coma ai de la familha dempuèi de sègles (soi marselhesa dempuèi sonqueun sègle) dins la polhala, vos disi pas lo rambalh qu’aquò fa pendent las vacanças (sèm una familha de traficant de polhala Hahaha).

     Brèu, tot aquò per dire qu’aquesta annada festegèri Halloween dos còps, un amb lo centre e l’autre amb mos amics sus Montpelhièr e èra francament força risolièr de veire totes los desguisaments. Pichòta anecdòta, es Mr « Happy Meal » (lo qu’èra desguisat en Happy Meal) qu’a ganhat 300euros per lo melhor desguisament. Ai donc decidit de me desguisar per l’an que ven en Cheese Burger coma aquò ganharai d’argent d’un biais aisit !

(Corregit)

Un mescladís de flairas!

Dimenge passat me fagèri tendre un pièg per anar me gelar las gambas en Aveyron ! E òc, i fasiá mens dos al termomètre (mas bon amb lo vent, sentissiam mens quaranta !). I aviá de nèu e de glaveire. Tot aquò per qué ?! Per anar visitar una fabrica de fromatge ! Non pas de bon fromatge, de fromatge que pudís e qu’a tot plen de mosit ! Avètz devinat quin es ?

Lo Ròcafòrt !

Francament, sabi pas per vos, mas ieu m’agrada pas brica ! Lo gost es fastigós (puèi entre nosautres, ieu vòli pas manjar de daquòs tot poirit !). 
     Brèu, ja dins lo vilatge de Ròcafòrt i a sèt fabricas (los que demòran aila pensan ròcafòrt, manjan ròcafòrt ...) ! La que anèrem visitar èra la de la marca Société. La visita èra fa per una femna amb un fòrt accent del nòrd (d’accòrdi Ròcafòrt es al Nord del Sud mas bon es pas Calvadòs!), e aquela èra tot lassa d’explicar al monde la naissença de la fabrica, del fromatge e las tecnicas de fabricacion. Per un còp, èri francament decebuda de pas cap ausir un mot en occitan. N’i aviá pas un, ni dins las videos, ni mai sus los panèus d’explicacion. Bon en mai d’aquesta joiosa guida, la fabrica, enfin lo luòc ont se conserva los fromatges es dins las pèiras, es una mena de bauma ont i a un molon de corrent d’air per secar e transportar lo bactèri de fromatge en fromatge. Donc fa mai freg que defòra !!! E coma es una bauma i a força umiditat.

Vos passi l’episòdi de la visita, qu’es long e repetitiu.

    

    Èra a la fin de visita qu’i aviá la tasta que la gent esparava. Ieu, segiguèri ma familha e los conselhs de ma maire «  Lisa, aquel es lo melhor soi segur que te farà cambiar de vejaire .»:  tastèri tornar mai. Èra l’idèia mai marrida qu’aguèri. Me soi trapada coma una colhona amb lo fromatge orre dins la boca, sens poder  lo manjar ni l’escopir ! Ara la scena me fa pensar a un « sketch » de Gad Elmaleh, ont l’òme crusca dins un chocolat amb de liquor e es a còrrer de pertot dins la pèça per trapar la pobèla ! Brèu, èri dins la meteissa trapèla e francament  ma maire s’espetèt de rire talament aviái l’air d’una nècia !

     Partiguèrem amb un molon de ròcafòrts diferents dins la veitura (vos disi pas l’odor de m***** qu’i aviá). E dintrèrem a l’ostal, al caud !

Bon, per manjar de fromatge vertadier (e subretot per doblidar aqueste episòdi vergonhós), aguèrem fach amd d’amics, dissabte,  una rascleta amb tot plen de bon fromatges qu’aviam comprats al mercat de Ginhac lo matin ! E de castanhas per la fin del sopar.  Aquò èra perfièch !

(Corregit)