Mon vesin, encara el!

     Aquel dimècres dintèri dins ma cambra aprèp ma jornada (òrra jornada de cors !). E Aquí ! Que vesi ? E non pas mon vesin Hahaha (rire satanic !), las claus de mon vesin ! Sus la pòrta ! Amb la clau de sa veitura ! Mon cervèl  foncionava a la puissancia mila. Es lo moment o jamai de complir ma venjança. La porta entredobèrta, me sarravi de l’autre costat, e d’un còp…
     Hahaha (lo retorn del rire satanic), aquò èra çò qu’auriái degut far. Mas non. Puèi que soi una vesina gentilha , anèri picar a sa pòrta per li dire ont èran sas claus. E aquí, sospresa, mon vesin èra tot bravet ! Me faguèt  de galejadas, coma que "auriái pogut prene las claus" e mai d’unas de la meteissa mena. Me diguèt que sí ai de problema amb la musica, li dèvi dire… En fach, vau veire cossí se debana la resta de l’annada, mas aquò cambia mon vejaire sus el. 

(es la seguida de l'article precedent, mas trapi qu'es mai polit dins una autra fenèstra)

(Corregit)